De aap uit de boom kijken

Gaat jouw apekop direct op onderzoek uit of kijkt hij liever de kat uit de boom?

Sommige ouders vragen tijdens een les weleens of het niet raar is dat hun apekop eerst alles observeert en herhaalt waar het bekend mee is en dus steeds dat oefent wat hij al goed onder de knie heeft. Dat hij tijdens een les oneindig kan blijven klimmen in het klimrek (bijvoorbeeld). Ondanks dat hij al voldoende voorbeelden heeft gezien van: mij, andere ouders, andere kinderen en hun eigen papa of mama. Het antwoord op die vraag is natuurlijk; Nee! Want op dat moment is jouw apekop bezig met herhalen van hetgeen het al kan en oefent deze vaardigheid tot in de puntjes. En door te herhalen versterkt het zelfvertrouwen. Hierdoor is de kans groter dat hij misschien na de 25e keer tóch een sport hoger in het wandrek probeert! Op deze manier krijgt hij alle vertrouwen in waar hij toe in staat is. Dit heeft hij nodig om alle nieuwe onderdelen die in de jungle staan, een keer te bekijken, goed te observeren en wellicht op een rustig tijdstip te proberen.

Er is niks fout aan de kat uit de boom kijken; er is alleen iets meer geduld en tijd voor nodig!

Natuurlijk zijn er kinderen die meteen enthousiast zijn bij elk nieuw onderdeel en die staan te springen om alles uit te proberen. Die na het voorbeeld van de juf of meester direct aan de slag gaan door na te apen. Deze kinderen doen hun ervaringen op door het zelf te ondergaan en zullen gaandeweg hun tactiek aanpassen om het gewenste resultaat te behalen. Maar er zijn ook kinderen die eerst observeren, de tactiek van een andere apekop bekijken, analyseren, en opslaan in hun geheugen. Vervolgens gaan ze weer verder met het oefenen van de "bekende" onderdelen en zullen misschien gedurende de les nog een aantal keren teruggaan om nogmaals te observeren. Veel ouders bestempelen dit gedrag als verlegen zijn, en in onze assertieve en snelle wereld wordt dat soms gezien als iets negatiefs.  

Hoe kun je als ouder het beste met deze "verlegenheid"omgaan?

Allereerst door het niet te bestempelen als 'verlegen', soms kan een kind hier meer last van hebben, dan van zijn verlegenheid zelf. Dan is het allerbelangrijkste om geduldig te blijven en je kind te accepteren zoals het is.  Zoals Sebastiaan al aangeeft in zijn blog, is het erg belangrijk om je kind beter te leren kennen. Een goede manier om dat te doen is tijdens echte quality-time. Wil je hier meer over lezen lees dan zijn blog:  4 Redenen waarom Quality Time met je kind zo belangrijk is. Over het algemeen zijn deze 'aap uit de boom kijkers', gevoeliger dan menig ander kind. Zij verwerken alle informatie die bij hen binnenkomt dan ook op een andere manier, zoals de meesten doen. Het zijn beelddenkers, wat inhoudt dat ze visueel zijn ingesteld. Zij verzamelen hun informatie door te observeren, te analyseren en nog meer te observeren. Wil je meer lezen en te weten komen over beelddenken, kijk dan eens op: https://www.ikleeranders.nl/beelddenken/. Probeer voor de gein eens het testje wat hier onder staat!

Heb geduld en geef je apekop de ruimte voor zijn eigen ontdekkingstocht

Als je je er als ouders bewust van bent, heb je dus echt geduld nodig, want deze manier van denken kun je niet veranderen, je kunt ze hoogstens ondersteuning geven om hier zo goed mogelijk mee om te leren gaan en het gevoel geven dat je ze snapt. Daarnaast is het ook heel belangrijk dat je ze niet dwingt en helpt het onbekende 'bekend' te maken. Geef ze vooral de ruimte en de tijd om iets te observeren. Laat je kind merken dat het goed is om de kat uit de boom te kijken, daarmee geef je ze vertrouwen en dat hebben ze juist nodig van hun ouders. Probeer eens in elke nieuwe situatie na te gaan, wat dit allemaal met jouw kind kan doen. Ga eens samen met je kind observeren, beschrijf wat je ziet en kijk eens hoe jouw kind hierop reageert. Ga je bijvoorbeeld voor het eerst een proefles doen bij Monkey Moves, zorg er dan voor dat je voorbereid bent. Kijk samen met je apekop naar dansjes en filmpjes die op onze website staan en bespreek wat je apekop allemaal kan verwachten. Vervolgens moet je er als ouder bewust van zijn, dat het kan zijn dat jouw apekop niet veel zal ondernemen zo'n eerste les, maar dus vooral veel zal observeren. Wie weet loopt hij aan het eind van de les over die ene bank, waar hij de hele tijd heeft rondgehangen (misschien wel gezeten). Aan jou de taak als ouder, om dit moment te vieren, aangezien dit een overwinning is!

De meerderheid van de mensen leert auditief, waardoor onze samenleving hierop is ingesteld.

Op de site https://www.ikleeranders.nl/beelddenken/. staat dat de meeste mensen auditief zijn ingesteld, en dus hebben zij genoeg aan een verbale uitleg. Beelddenkers, oftewel de kat uit de boom kijkers, hebben een visuele uitleg nodig. Nou geloven wij bij Monkey Moves vooral in het bewegend leren, wat wil zeggen dat kinderen het beste leren door te proberen en zelf te bewegen. Daarom zie je bij Monkey Moves ook vaak de juf of meester lekker zelf meedoen. Bij de ouder- kindlessen gebeurt dit vooral met een gerichte uitleg voor de begeleiding, naast een visueel voorbeeld. Mocht je als ouder nu denken, dat is dan toch voldoende voor mijn kind om het ook te proberen? Dan is daarop mijn antwoord weer; Nee! Kinderen moeten zich vertrouwd voelen en gaan dus eerst doen wat ze al kennen. Ze verkennen de jungle en gaan aan de slag met alles waarvan ze zeker weten dat ze het kunnen. Van een afstand observeren ze wat er allemaal gebeurt bij het nieuwe onderdeel van de jungle. Misschien gaan ze wat dichterbij een kijkje nemen of maken ze een schijnbeweging en duiken ze toch weer dat vertrouwde wandrek in (Maar stiekem kijken ze naar die ene apekop die dat spannende onderdeel uitprobeert!).

"Er komt een moment dat hij denkt; zo nu ga ik het eens zelf proberen!"

Regelmatig herken ik deze aapies in één van mijn lessen, misschien omdat ik zelf ook erg visueel ben ingesteld. Daarnaast ben ik ook nog eens perfectionistisch, wat er soms voor zorgt dat ik langer de tijd nodig heb om tot een beslissing te komen. Dit kan weleens tot stressvolle situaties leiden, aangezien de omgeving al eerder een besluit zou willen nemen. Juist hierdoor kan ik mij helemaal inleven en wil ik juist ook deze apekoppies (én hun ouders) de kans geven om alles te ervaren in de jungle. Dit doe ik door ze wat vaker een complimentje te geven, ze gerust te stellen en ouders gerust te stellen, door te zeggen: "er komt een moment dat hij genoeg heeft geobserveerd en ineens besluit om het te proberen!" Ik wil graag afsluiten met twee voorbeelden uit een van mijn lessen: allereerst een vader die weet van zijn dochter dat ze eerst alles tot in de puntjes observeert, voordat ze het zelf wil proberen. Elke les zitten zij samen regelmatig op de grond; vader in kleermakerszit, dochter bij hem op schoot, en bespreken ze wat er allemaal voor hun ogen gebeurt. De vader neemt hiervoor uitgebreid de tijd en wacht geduldig af tot zijn dochter klaar is met observeren. Zelfs als ze dan besluit om iets heel anders te gaan doen, legt hij zich hierbij neer. Want hij weet dat als zijn dochter er klaar voor is, zij dit vanuit zichzelf probeert en dan straalt van trots, als hij dit moment samen met haar viert. Als Monkey Moves docent smelt mijn hart, en als mede 'aap uit de boom kijker' voel ik helemaal met haar mee en deel ik de trots. Dan nog een verhaal van een vader, die mij vertelt over zijn zoon en wat hij op vakantie heeft gedaan. Twee weken zijn zij als gezin weg geweest, en alle dagen is er een uitgebreid animatie-team aanwezig dat zorgt voor een leuk programma voor jong en oud. Zo worden er elke avond een aantal vaste liedjes en dansjes gedaan voor alle kinderen. Elke avond gaan zij naar de show en elke avond kijkt zijn zoon van een afstand naar alle dansjes. Op een van de laatste avonden dat ze er zijn, staat zijn zoon op en doet alle pasjes en bewegingen na van de dansjes die voorbij komen. Mijn advies aan alle ouders die bovenstaande herkennen in hun kind: wees geduldig, geef ze de tijd en ruimte om zich iets vertrouwds en eigen te maken. Laat ze in hun waarde, geef ze het gevoel dat je ze begrijpt en probeer ze hiermee te 'leren omgaan'. Probeer vooral eens een paar jaar Monkey Moves, want ondanks dat ze waarschijnlijk tijdens de proefles weinig echt hebben gedaan, ze hebben ontzettend veel opgeslagen in hun bolletje. En als je ze maar lang genoeg de tijd geeft, gaan ze steeds meer sprongetjes maken tijdens de lessen, zal hun zelfvertrouwen een boost krijgen, wat er uiteindelijk voor zal zorgen dat ze sneller 'nieuwe/onbekende' dingen zullen gaan uitproberen.