Hoe motiveer ik mijn kind?

Drie praktische voorbeelden van de Self Determination Theory in actie

‘’Mam, ik wil verven!’’

Pffff denk ik, niet nu… ik heb het huis net helemaal gepoetst en dat wordt vast een kliederboel! Ik wil eigenlijk ‘nee’ zeggen, maar doe het toch niet. In plaats daarvan zeg ik: ‘’Dat is inderdaad een goed idee! Ik ben alleen bang dat het zo’n kliederboel wordt. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat dat niet gebeurt?’’ Mijn dochter voelt ineens een hele verantwoordelijkheid (autonomie) en loopt al naar de kast om een onderlegger en schort te pakken. ‘’Wat een goed idee, dat zal zeker helpen. Ik denk dat het je gaat lukken om de tafel netjes te houden (competentie).’’ Terwijl ze aan het verven is, ga ik kijken: ‘’Wow, wat een prachtige eenhoorn ben je aan het maken! En… wat ziet de tafel er nog netjes uit. Super zeg (verbondenheid).’’

‘’Nee, ik wil niet naar huis!’’

Het is 17.00u en ik moet nog koken, voordat m’n kinderen dadelijk naar de sportles moeten. Maar ja, we zitten hier in de speeltuin. Veel te leuk om naar huis te gaan. Dat wordt weer een gedoe, terwijl ik eigenlijk rustig wil kunnen koken dadelijk… Ok, ik pak het dit keer anders aan. Ik loop naar m’n kinderen die op de glijbaan zitten: ‘’Ha kanjers! Wat zijn jullie heerlijk aan het spelen (verbondenheid). Mama moet dadelijk gaan koken thuis, zodat jullie op tijd bij de sportles zijn.’’ In plaats van te zeggen ‘’dus we gaan nu’’, zeg ik: ‘’Hoe vaak willen jullie nog van de glijbaan voordat we naar huis gaan (autonomie)?’’. De kinderen kiezen ervoor om nog drie keer te 3. Prima! Dan duurt het 2 minuten langer, maar kunnen we daarna gezellig in de bakfiets terug naar huis fietsen.

‘’Ik wil niet opruimen!’’

Daar ligt die pyjama weer midden in de gang. Zal ik hem gewoon op bed leggen? Dan is het snel gebeurd en heb ik ook geen strijd, in deze drukke ochtendspits waarin we ons allemaal klaar moeten maken voor school en werk. Maar eigenlijk wil ik gewoon dat ze het zelf doet, altijd, uit zichzelf! Ik besluit toch om m’n dochter erbij te roepen. ‘’Ha lieverd, ik zie jouw pyjama hier op de grond liggen. Ik vind het fijn als je iedere ochtend je pyjama zelf op bed legt. Je bent al vijf, dus dit kun je al goed zelf doen (competentie). Als je mama helpt om de klusjes te doen die je al kan, heeft mama straks tijd over om nog iets leuks met je te doen (verbondenheid). We kunnen nog even samen kleuren of een boekje lezen. Wat vind je leuk om straks te doen (autonomie)?’’ .. ‘’Ok, als jij dan even je pyjama opruimt, smeer ik vast je boterham.’’ Dus... geef je kinderen de ruimte binnen een duidelijk gesteld kader. Laat ze het gevoel ervaren dat ze iets kunnen, geef complimenten en niet onbelangrijk: neem de tijd en geniet van ze!

3 tips om direct zelf met intrinsieke motivatie aan de slag te gaan

Tip 1: Geef je kinderen de ruimte door ze zelf keuzes te laten maken. Geef altijd een duidelijk gesteld kader waarbinnen de keuzes gemaakt kunnen worden. Tip 2: Geef je kinderen complimenten. Zeg niet alleen ‘’Goed zo’’, maar vertel wat je goed vindt en waarom je dit vindt. Tip 3: Neem wat momenten op de dag echt de tijd voor je kinderen. Speel met ze en en geniet van ze! Heel veel succes met deze tips en we horen natuurlijk heel graag of het lukt en waar je tegenaan loopt. Vond je dit interessant? Lees dat vooral ook dit stuk over "Hoe geef je feedback aan een kind?" of "Feedback geven aan een kind, hoe, wanneer en waarom?"