Je kind kan meer dan je denkt!

Zijn wij te beschermend voor onze kinderen?

Stiekem weten we het wel van onszelf. Vanaf het moment dat je kind geboren is, willen we hun leven comfortabel maken. Het mag je kind aan niks ontbreken. Zijn we dan te beschermend? Willen ze hun favoriete speeltje, maar kunnen ze er in de wieg niet goed bij, dan schuiven we het speeltje net iets dichterbij. Je kind heeft een probleem en jij staat altijd paraat om te helpen. Het doet pijn om je kind pijn te zien hebben, daardoor is het makkelijker om voor die tijd al in te grijpen. Maar wat leert jouw kind hier nu eigenlijk van? Je kind zal steeds afhankelijk van jou worden. En het zal heel goed leren dat als iets niet lukt, de vervolg stap is om te gaan huilen of te gaan schreeuwen. Daar zal jij als ouder gevoelig voor zijn.

Zelf oplossend bezig zijn, is juist heel goed voor kinderen om zich te ontwikkelen.

Veel ouders zeggen vaak: pas op, doe voorzichtig, kijk uit, rustig aan. Hierdoor veranderen kinderen in hun gedrag en worden ze ook onzeker in bewegen. Kinderen worden voorzichtiger, durven minder, met als gevolg dat als ze op hun snufferd gaan, het ook gelijk mis gaat. Drie punten die jou als ouder kunnen helpen bij de ontwikkeling van jouw kind:

1. Leer kinderen met tegenslagen omgaan

Kinderen leren heel veel van het omgaan met een tegenslag. Dus schuif dat speeltje niet dichterbij als ze er niet direct bij kunnen. Zet niet zelf het laatste blokje op de toren die jullie aan het bouwen zijn, omdat de toren anders omvalt. Gun je kind de ervaring van het omgaan met frustraties en tegenslagen. Betekent dit dan dat je jouw kind nooit mag helpen? Natuurlijk niet, je kind heeft ook behoefte aan succes ervaringen. Jij als ouder kan hierin helpen, door jouw kind eerst iets zelf te laten oplossen. Zie je dat dat helemaal niet lukt, verzin dan een variant waardoor je kind zelf wel een succes ervaring kan bereiken.

2. Laat kinderen gevaren zelf inschatten

Klimmen, balanceren, schommelen, rennen: het is goed voor het ontwikkelen van fysieke en motorische vaardigheden. Door deze vaardigheden zelf te ontwikkelen en oplossend gericht te denken, leren kinderen vertrouwen op te doen en gevaren in te schatten. Als er bijvoorbeeld een tegel scheef ligt op de stoep, zeg dan: 'kijk een scheve tegel' in plaats van 'pas op!' Je kan je waarschijnlijk wel voorstellen dat een dreumes niet in een grote hoge boom kan klimmen. Wat een dreumes echter wel kan, is het klimmen op een bank en proberen daarvan af te springen. Met deze actie leert hij al om in te schatten wat de hoogte van de bank is en wat er gebeurt als hij daarvan af springt / valt. Naarmate je kind ouder wordt, zal hij meer kunnen. Gaandeweg zijn leven leert hij bijvoorbeeld grotere hoogtes inschatten. En kan hij dus heel goed zelf beoordelen of hij wel in die hoge boom kan klimmen of dat dat niet lukt. Ontneem je jouw kind deze leerervaringen. Dan zal hij op een goed moment toch de stoute schoenen aantrekken en in een hoge boom klimmen. Alleen kan hij niet goed inschatten wat de hoogtes doen. En kan het dus zomaar gebeuren dat hij onverantwoord van een veel te hoge tak af springt. Hij heeft immers nooit de kans gehad om hoogtes in te schatten en de bijbehorende gevaren te aanschouwen.

3. De 17 seconden regel

De Noorse pedagoog Ellen Beate Hansen Sandsete kwam de '17 seconden' regel' tegen op een Canadese school. Als leerkrachten iets riskants zagen gebeuren, dan telden ze langzaam tot 17. En guess what? Na die 17 seconden was het heel vaak niet meer nodig om in te grijpen. Kinderen vonden zelf hun weg. Nu kan je in die 17 seconden naar je kind toe lopen en klaar staan om te helpen. Maar wacht om te kijken en in te schatten of het fout of juist heel goed opgelost wordt. Ze kunnen zo veel meer dan dat we denken. Kijk maar eens naar het volgende filmpje: Hierbij zie je dat de peuter het lastig heeft maar nadat hij over de lastige stap heen is juicht en dan omkijkt voor de bevestiging. https://www.youtube.com/watch?v=XT8SZbReZyo

Wat zien wij in de lessen van Monkey Moves?

Waar ik mijn verhaal al mee begon: Vaak zie je bij ouders als ze de zaal binnen komen, de angst in de ogen en je hoort ze zeggen, "zo, jij hebt er wat spannends van gemaakt". Vaak moeten ouders dan eerst zien dat hun kind het wel kan, voordat ze zelf wat meer tot rust komen en het kind het benodigde vertrouwen mee geven. Ook zien we vaak in de les dat een kind door aandacht en het stimuleren van de growth mindset groeit. Iets wat in het begin van de les spannend is, laten ze aan het einde van de les met trots en een grote glimlach aan papa of mama zien. Hierbij zie je het zelfvertrouwen van de kinderen groeien. Het is heel gaaf om te zien hoe trots papa en mama dan zijn op hun kind. Als iets lastig is, betekent dat niet dat het onmogelijk is. Oefening baart kunst. Door te herhalen, te varieren en te blijven stimuleren, zien we kinderen groeien!

De jungle

Door bij binnenkomst de kinderen te laten ontdekken en dus zonder instructie door de jungle te laten gaan, zie je kinderen nadenken: "wat zouden we hier moeten doen?". Dat wat ze verzinnen, proberen ze dan uit in het kader van zelfredzaamheid. Vaak zie je dan hele creatieve oplossingen voor de bedachte hindernis. Dat is als docent heel mooi om te zien. Door zelfontdekkend leren, groeien kinderen in hun ontwikkeling.